سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی روستاییان در بازسازی های پس از سانحه با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند متغیره فازی-تاپسیس نمونه موردی: دهستان شیروان

تجارب چند دهه اخیر نشان داده است که در بسیاری از موارد به دلیل اضطراری که در فرایند بازسازی های پس از سانحه وجود دارد، معمولاً برنامه های بازسازی جامع و چند بعدی نیستند. در بازسازی های پس از سانحه کمیت ساخت و سازها و بعد کالبدی بازسازی بیشتر نمود می یابد و سایر ابعاد بازسازی مانند ابعاد اجتماعی، اقتصادی و یا بعد کیفی بازسازی کالبدی، کمتر مورد نظر است. لذا ازجمله مسائلی که در سال های اخیر در الگوهای بازسازی مورد توجه قرار گرفته است و در اغلب فضاهای عمومی بازسازی شده فقدان آن احساس می شود بحث کیفیت زندگی است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، ارزیابی کیفیت زندگی در بازسازی های پس از سانحه و چگونگی تأثیر فرایند بازسازی بر آن است. محدوده انجام این تحقیق، دهستان شیروان از توابع شهرستان بروجرد است، که در جریان زلزله فروردین ماه 1385 دچار تخریب شد.. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی با استفاده ازمدل های کمی است. بر اساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته، کیفیت زندگی روستاهای دهستان شیروان در سه سطح بالا، متوسط و پایین سطح بندی شده اند. برای شناخت سطوح کیفیت زندگی 8 شاخص مورد استفاده از طریق مدل ahp وزن دهی شده و مدل تاپسیس فازی به عنوان روش تصمیم گیری چند معیاری بکار گرفته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بر اساس معیارها و محاسبات انجام شده به ترتیب روستاهای بزازنا، بصری با امتیازات 7812/0 و 7418/0 بالاترین میزان کیفیت زندگی و روستاهای طنجور و دارتی به ترتیب با 3959/0 و 4272/0 امتیاز از پایین ترین میزان کیفیت زندگی برخوردار بوده اند.